شب یَلدا یا شب چلّه یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی محسوب می شود. در این جشن، طی شدن بلندترین شب سال و به دنبال آن بلندتر شدن طول روزها در نیم‌کرهٔ شمالی، که مصادف با شروع زمستانی است، جشن گرفته می شود. با وقت سفر همراه شوید تا با این جشنواره زیبا بیشتر آشنا شوید.
معرفی جشنواره شب یلدا
جشن یلدا یا جشن شب چله به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذر (آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در اول ماه دی (نخستین روز زمستان) گفته می‌شود.
.jpg)
در این شب خانواده‌های ایرانی ، معمولاً شامی فاخر و همچنین انواع میوه‌ها از جمله هندوانه و انار را مهیا و دور هم سرو می‌کنند. و در کنار آن بزرگان خانواده برای دیگر اعضای فامیل قصه‌گویی می کنند و همچنین به دیوان حافظ تفعلی می زنند.
مطالب مرتبط:
شرکت های هواپیمایی داخلی فعال در ایران
نام یلدا از واژه ای سریانی به معنای زایش و رویش گرفته شده است. همچنین شب چله که مترادف شب یلدا است. چهل روز اول زمستان را «چله بزرگ» و بیست روز بعد از آن را «چله کوچک» نامیده‌اند.
.jpg)
تاریخچه جشن شب یلدا
شب یلدا به عنوان یکی از مقدس ترین شب ها در ایران باستان شناخته شده و به صورت رسمی در تقویم ایرانیان باستان از سال ۵۰۲ قبل از میلاد در زمان داریوش یکم راه یافت. جشن شب یلدا به عنوان یک سنت باستانی در میان مردم روزگاران قدیم که کشاورزی می کردند و در طول سال با سپری شدن فصل‌ها و تضادهای طبیعی خوی داشتند، بر اثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیت‌های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنند.
کشاورزان ملاحظه می‌کردند که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند می‌شود و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می‌توانستند استفاده کنند. به همین دلیل این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکشند.
مردم دوران باستان و از جمله اقوام آریایی، از هند و ایرانی - هند و اروپایی، دریافتند که کوتاه‌ترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستان است و بلافاصله پس از آن روزها به تدریج بلندتر و شب‌ها کوتاهتر می‌شوند، از همین رو آن را شب زایش خورشید (مهر) نامیده و آن را آغاز سال قرار دادند کریسمس مسیحیان نیز ریشه در همین اعتقاد دارد.
